Doorgaan naar hoofdcontent

Recensie: "Essay zonder oplossingen"

Recensie Klimaatparadox in TW
De klimaatparadox van Peter van Druenen is met zijn 96 pagina’s eigenlijk te dun om een boek te noemen. De historicus noemt het dan ook een ‘boek essay’ en hij beschrijft hierin de relatie tussen de klimaatcrisis en de groeiende bevolking. In De klimaatparadox plaatst Van Druenen de discussie over bevolkingsgroei in een historische context.

Het boek begint in 1972 bij het uitkomen van het rapport van de Club van Rome. Het rapport Grenzen aan de groei zorgde destijds voor veel opschudding, omdat er een beeld werd geschilderd van in een aantal decennia oprakende grondstofvoorraden. Overbevolking werd gezien als een van de belangrijkste oorzaken hiervan. In de rest van het boek wordt de relevantie van het rapport voor de huidige tijd beschreven. Van Druenen beargumenteert dat de factor bevolkingsgroei weer een belangrijke plaats in het klimaatdebat moet krijgen.

Daarbij moeten we niet alleen praten over geboortebeperking, maar ook over onze neiging om tegen elke prijs mensenlevens te redden en te verlengen. Deze uitspraak lijkt aan te zetten tot een interessante en controversiële oplossing.

Maar de schrijver ziet zelf ook in dat dit leidt tot een onmogelijk ethisch dilemma. Niet meer ingrijpen bij doodsdreigingen, natuurrampen of ziekte zal nooit gebeuren. Wat we dan wel moeten doen? Accepteren dat de Apocalyps zal komen en ons tot de tanden bewapenen door dijken te bouwen. Laat al die techniek als windmolens en zonnepanelen maar zitten, is het devies. Dat heeft toch geen zin in vergelijking met de bevolkingsgroei. Daarmee schaart Van Druenen zich bij een bepaald type klimaatsceptici. Deze geloven wel in de klimaatverandering, maar denken dat het al zo ver is gekomen dat er geen houden meer aan is.

De Club van Rome kreeg destijds veel kritiek over zich heen, omdat ze onvoldoende aandacht gaf aan de mogelijkheid met nieuwe technologieën het doemscenario af te wenden. En dit is ook precies wat er mist in De klimaatparadox. Oproepen om maar te stoppen met technologische ontwikkelingen omdat de Apocalyps er toch aankomt is een ‘selffulfilling prophecy’. Bevolkingsgroei is namelijk niet de enige factor die meespeelt; hoeveel en wat mensen consumeren is ook van groot belang. 49 % van alle CO2-uitstoot wordt nu veroorzaakt door de rijkste 10 % van de wereldbevolking. Naar schatting verspillen we ook nog eens een derde van ons voedsel. Daar zit genoeg ruimte om het onheil – in ieder geval voorlopig – wel af te wenden. Als onze Westerse levensstijl wordt ingeruild voor een duurzame variant is er een wereld te realiseren waarin voor iedereen plek is. Om dit te kunnen bewerkstelligen is technologie nodig. Technologie voor duurzame energie, om voedselverspilling tegen te gaan en om meer voedsel te produceren op minder grond.

De klimaatparadox is een interessant historisch essay, maar het mist oplossingen.
--------------------------
Bron: Techniek & Wetenschap

Reacties

  1. Dr.Agbazara is a great man,this doctor help me to bring back my lover
    Jenny Williams who broke up with me 2year ago with his powerful spell
    casting and today she is back to me so if you need is help contact him on
    email: ( agbazara@gmail.com ) or call/WhatsApp +2348104102662. And
    get your relationship problem solve like me

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Schrijver Jan Van Toortelboom bezoekt lezing over De Klimaatparadox en schrikt

Donderdag 17 januari 2019 mocht ik acte de présence geven tijdens 'Klankboek' in Ossenisse. Dat zijn maandelijkse avonden met literatuur en muziek. Het publiek bestond uit Zeeuws-Vlamingen en Vlamingen, een optimaal recept voor gezelligheid! Jan Vantoortelboom Onder hen de schrijver Jan Vantoortelboom, bekend van boeken als De verzonken Jongen , Meester Mitraillette , De man die haast had en De Drager . Binnenkort verschijnt Jagersmaan . www.facebook.com/jan.vantoortelboom

Hippocratie

Ik ben het woord nog nergens tegengekomen: Hippocratie, dus munt ik hem zelf maar even. Betekenis: staatsvorm waarin de doctrines van de medische stand boven die van de vigerende staatsvorm zijn gesteld. Naar: Hippocrates, de man van de artsen-eed waarin het heil der zieken centraal staat. Het instellen van een Hippocratie zou tijdelijk moeten zijn: alleen in tijden van ziekte en dreigende massasterfte. Helaas, net nu wereldwijd de hippocratische noodwetten worden versoepeld, lijkt een tweede coronagolf aanstaande. China is al in rep en roer. En: voor zover ik weet spelen economen, psychologen en sociologen in de meeste landen nog steeds de tweede viool. Voor Nederland is nu de vraag: waren halen we straks die tweede 200 miljard vandaan?

Recensie: "Essay maakt het klimaatprobleem nog paradoxaler"

Historicus, auteur, uitgever en internetpionier Peter van Dreunen (1952) komt met een betoog over het klimaat. Een essay dat de naam De klimaatparadox. Bevolkingsgroei of klimaatbeheer draagt.   Van Druenen onderkent het klimaatprobleem. De aarde warmt te snel op en dat heeft verscheidene rampen tot gevolg. Echter, onze meelevendheid voor de medemens is volgens hem onderdeel van het probleem en dat levert een paradoxale situatie op:  ‘We investeren in klimaatbeheer en medemenselijkheid, maar voeden daarmee het monster dat eruit voortkomt, het monster van overbevolking, van grote druk op de grondstoffenvoorraden en voedselbronnen, van milieuvervuiling – dat is de klimaatparadox.’  Club van Rome Om inzicht te creëren in deze paradox en om zijn betoog te ondersteunen, verwijst Peter van Druenen meermaals naar het onderzoek van de Club van Rome uit 1972. Deze onderzoeksclub, bestaande uit wetenschappers en mensen uit het bedrijfsleven, kwam in de jaren ‘70 al met...