Doorgaan naar hoofdcontent

Klimaatparadox boek van de week

Klimaatparadox Boek van de week van Margreet de Haan van De Wereld Draait Door
Kijk, dat Margreet de Haan bij het boekenpanel van DWDD zit dat elke maand een boek van de maand kiest is één. Dat Margreet elke week een boek van de week kiest is twéé.  De volledige tekst:

"Onlangs hadden we in onze boekhandel de feestelijke doop van Peter van Druenen’s boek ‘De Klimaatparadox’. Nu is er naast de ‘dikke Van Druenen’, het boek dat hij eerder schreef, ‘Vissers, kapers en arbeiders- Vlissingen 700 jaar stadsrechten’ een ‘dunne Van Druenen’.

Dit boekje is echter van een geheel andere orde…en al was de presentatie heel feestelijk, de voorspellingen van van Druenen over het klimaat zijn dat allerminst. Niet omdat hij een doemdenker is maar omdat hij gedegen onderzoek heeft gedaan en juist als historicus de verbanden kan leggen en met argumenten komt die staan als een huis. Zo was ik zelf geschokt te lezen dat het doen van één simpele zoekopdracht via Google net zoveel energie kost als het koken van een keteltje water. En dan te bedenken dat inmiddels bijna iedereen ter wereld een smartphone bezit en twentyfour- seven toegang heeft tot internet.

Ik zag in de film ‘Building bridges’, gemaakt door twee HZ studenten, ingeleid door Peter van Druenen en vertoond tijdens Film by the Sea,  hoe in veel landen de gevolgen van het veranderende klimaat, levens bedreigd. Wat de belangen zijn van multinationals en hoe die soms de schijn ophouden iets aan de problemen te doen. Hoe geld regeert. Hoe destructief dat is. Dat er gelukkig ook mooie voorbeelden zijn.

De klimaatcrisis bestaat, daarover kan na het lezen van dit boekje geen enkele twijfel meer bestaan.  En dat stemt treurig. Maar van Druenen komt ook met oplossingen, rigoureuze weliswaar, de ingrepen die nu worden gedaan zijn druppels op een gloeiende plaat.

Daar op z’n minst bewust van zijn is het streven van Peter van Druenen. Dat lijkt mij niet alleen een nobel maar ook noodzakelijk streven."

Klimaatparadox, Margreet de Haan, DWDD

Reacties

Populaire posts van deze blog

Schrijver Jan Van Toortelboom bezoekt lezing over De Klimaatparadox en schrikt

Donderdag 17 januari 2019 mocht ik acte de présence geven tijdens 'Klankboek' in Ossenisse. Dat zijn maandelijkse avonden met literatuur en muziek. Het publiek bestond uit Zeeuws-Vlamingen en Vlamingen, een optimaal recept voor gezelligheid! Jan Vantoortelboom Onder hen de schrijver Jan Vantoortelboom, bekend van boeken als De verzonken Jongen , Meester Mitraillette , De man die haast had en De Drager . Binnenkort verschijnt Jagersmaan . www.facebook.com/jan.vantoortelboom

Hippocratie

Ik ben het woord nog nergens tegengekomen: Hippocratie, dus munt ik hem zelf maar even. Betekenis: staatsvorm waarin de doctrines van de medische stand boven die van de vigerende staatsvorm zijn gesteld. Naar: Hippocrates, de man van de artsen-eed waarin het heil der zieken centraal staat. Het instellen van een Hippocratie zou tijdelijk moeten zijn: alleen in tijden van ziekte en dreigende massasterfte. Helaas, net nu wereldwijd de hippocratische noodwetten worden versoepeld, lijkt een tweede coronagolf aanstaande. China is al in rep en roer. En: voor zover ik weet spelen economen, psychologen en sociologen in de meeste landen nog steeds de tweede viool. Voor Nederland is nu de vraag: waren halen we straks die tweede 200 miljard vandaan?

Recensie: "Essay maakt het klimaatprobleem nog paradoxaler"

Historicus, auteur, uitgever en internetpionier Peter van Dreunen (1952) komt met een betoog over het klimaat. Een essay dat de naam De klimaatparadox. Bevolkingsgroei of klimaatbeheer draagt.   Van Druenen onderkent het klimaatprobleem. De aarde warmt te snel op en dat heeft verscheidene rampen tot gevolg. Echter, onze meelevendheid voor de medemens is volgens hem onderdeel van het probleem en dat levert een paradoxale situatie op:  ‘We investeren in klimaatbeheer en medemenselijkheid, maar voeden daarmee het monster dat eruit voortkomt, het monster van overbevolking, van grote druk op de grondstoffenvoorraden en voedselbronnen, van milieuvervuiling – dat is de klimaatparadox.’  Club van Rome Om inzicht te creëren in deze paradox en om zijn betoog te ondersteunen, verwijst Peter van Druenen meermaals naar het onderzoek van de Club van Rome uit 1972. Deze onderzoeksclub, bestaande uit wetenschappers en mensen uit het bedrijfsleven, kwam in de jaren ‘70 al met...