Krijg nou niks: Sylvain Ephimenco heeft ook eindelijk De Klimaatparadox' gelezen:

[Het lijk in de kast] We hebben de recente film 'A life on our planet' van David Attenborough niet nodig om te weten hoe de zaken erbij staan: beroerd en het wordt steeds erger." Zo begint de heldere en waardevolle bijdrage van lezer Pier Bergsma over beperking van de bevolkingsgroei (Opinie, dinsdag). Ik had toevallig net op Netflix het alarmsignaal van bioloog en natuurfilmer David Attenborough (1926) zien en horen loeien: als extreem uidijende soort die afkoerst op de zesde massa-extinctie 'hebben we de wereld verwoest' zei hij.

Maar deze film is niet alleen kommer en kwel. De 94-jarige Attenborough eindigt met een optimistische noot: niets is nog verloren want met duurzame energiebronnen, herbebossing en plantaardig voedsel kunnen we hopen op een grondige restauratie van onze planeet.

Er is ook iets in zijn film dat opmerkelijk genoemd mag worden: Attenborough legt de link met overbevolking als het gaat om de vernietigingen die de mens aan zijn leefomgeving aanricht. In verschillende fases van zijn leven verschijnt in beeld een teller, die niet alleen aangeeft hoeveel percentage wildernis nog overbleef op aarde of hoeveel emissies CO2 de mens in dat jaar uitstootte, maar ook de stand van de wereldbevolking toen. Zo meldt hij dat er, aan het begin van zijn carrière in 1954, niet meer dan 2,7 miljard aardbewoners waren. De koppeling is duidelijk.

Des te opmerkelijker is het dat de moderne ecologie zwijgt als het graf als het om de waanzinnige toename van de wereldbevolking gaat. Demografie is het lijk in de kast van de milieubeweging.

Ook de Klimaatconferentie van Parijs 2015, ook wel COP21 genoemd, vermeed zorgvuldig het onderwerp dat toch de sokkel is waarop de problemen zich opstapelen. Ook Greta Thunberg heb ik nog niet op een woord hierover kunnen betrappen. Eveneens vond ik op de site van de Jonge Klimaatbeweging (winnaar van de jongste Duurzame 100 van Trouw) niets hierover. Wel wordt een inventief en bijna idyllisch beeld geschetst van een duurzaam Nederland in 2050 als het gaat om bouwen, werk of voedsel, wat prima is, maar niet hoe dit gerealiseerd wordt als over dertig jaar 4,5 miljoenen extra inwoners (hoge prognose CBS) onze Postzegel aan Zee gaan verrijken.

Ook ik ken, net als Attenborough, een cruciale datum in mijn leven. In 1974 was ik 17 jaar en sinds de eerste ontdekte sporen van de homo sapiens had de wereldbevolking er toen 300.000 jaar over gedaan om de stand van 3,9 miljard te bereiken. Anno nu zijn er 7,8 miljard aardbewoners, dus de volgende 3,9 miljard mensen, een verdubbeling, werden in 46 jaar bereikt!

Wie zich met het ideaal van duurzaamheid voedt, zal ooit met wegkijken moeten stoppen. Eeuwige optimist Attenborough denkt dat de wereldbevolking zich in de toekomst vanzelf zal stabiliseren. Ik sta meer aan de kant van lezer Bergsma, die in zijn opiniebijdrage noteert dat wat we nodig hebben 'een krachtige overheid die een duidelijke bevolkingspolitiek voert' is.