Doorgaan naar hoofdcontent

Recensie De Klimaatparadox: "...goochelen met wonderoplossingen”

Recensie De Klimaatparadox Primo
"Ik verwijs naar het artikel over het boek De Klimaatparadox van Peter van Druenen in Primo van deze week. Omdat het me maar zelden overkomt dat ik het bijna 100 % eens ben met een boek of artikel schrijf ik dit.

Inderdaad, de grootste bedreiging van de mensheid, is de mensheid zelf.  Het is wonderbaarlijk dat dit duidelijk gezegd is door Malthus, en de Club van Rome, en dat dit nu, blijkbaar, helemaal vergeten is.  Ook was de Nederlandse regering er na de oorlog van overtuigd dat Nederland “vol” was en emigratie aanmoedigde, terwijl men, nu het meer dan overvol is, men maar blijft volhouden dat er nog plaats genoeg is.

Na 40 jaar in projecten in ontwikkelingslanden te hebben gewerkt ben ik tot de conclusie gekomen dat die projecten beter gestopt kunnen worden, en dat al het geld beter besteed zou zijn aan geboortebeperking.  Echter, er is daarvoor geen sociale en politieke wil. In plaats daarvan,”blijft men maar goochelen met wonderoplossingen” zoals Van Druenen schrijft; en, met (hulp)acties en projecten die de ellende alleen maar groter maakt.  Vooral, omdat al die acties verwachtingen creëren die niet waargemaakt (kunnen) worden.

Om het probleem nog erger te maken blijft de levensverwachting maar omhoog gaan en lijkt de weerstand tegen euthanasie eerder erger te worden dan te verminderen.  Het zou toch duidelijk moeten zijn dat met de huidige demografische en sociale patronen hoogbejaarde, hulpbehoevende mensen niets meer bijdragen tot de maatschappij, maar ziekenhuizen doet verstoppen.  Er zijn talrijke ouderen die zelf vinden dat hun leven voltooid is en om euthanasie vragen.  Maar de eed van Hippocrates en de dogma’s van de katholieke kerk maken dit onmogelijk?  Kunnen we daar dan niets veranderen.  Die ideeën zijn toch vreselijk verouderd.

Waarom bevinden we ons in deze situatie?  Ik vrees dat de wortel van het kwaad zeer incompetente politici en regeringen is.  Men blijft maar feiten en de realiteit negeren: ontwikkelingshulp die nooit heeft gewerkt wordt nog steeds als een heilige koe gezien, en men blijft maar peperdure operaties bij zeer oude, fragiele, mensen financieren. Onlangs zag ik op het TV programma "Pauw”, een goed voorbeeld van de onkunde en flagrant disrespect van politici voor de burger.  De Minister van Landbouw kwam met een “wonderoplossing” voor de melkvee sector.  Ze toverde uit haar hoed “kringloop landbouw”.  Tot driemaal toe vroeg Pauw of dan de veestapel niet drastisch verminderd moest worden.  Elke keer ontweek ze op een domme manier die vraag omdat het antwoord is dat de veestapel dan meer dan gehalveerd zou moeten worden, en dat de melk productie nog geen kwart van de huidige zou zijn.  Dus, een compleet nonsense idee dat boer en burger fragrant voor de gek houdt.
P.S.  Ik vind het interview buitengewoon goed en duidelijk geschreven."

Prof. Dr. Willem C. Beets, Tropisch landbouwkundige


Reacties

Populaire posts van deze blog

Recensie in De uil van Minerva

Het is jammer dat Thierry Baudet de 'Uil van Minerva' heeft misbruikt voor zijn overwinningsspeech uit 2019. Het begrip heeft daardoor een bijklank gekregen die - op zijn zachtst gezegd - niet als positief kan worden gekwalificeerd. In de Griekse mythologie vergezelt deze vogel Pallas Athena, de godin van de wijsheid en was daarmee een symbool voor kennis en wijsheid. De Uil van Minerva is ook een Nederlandstalig tijdschrift voor geschiedenis en wijsbegeerte van de cultuur, uitgegeven onder auspiciën van de Universiteit van Gent. In de vierde editie van jaargang 32 staat een zeer uitgebreide, onderbouwde en op onderdelen behoorlijk kritische recensie van milieuwetenschapper Stijn Neuteleers over  mijn De Klimaatparadox :  De Klimaatparadox Het thema van de bevolkingsgroei speelt een vreemde rol in het milieudebat. Enerzijds rust er een zeker taboe op: er is geen echt debat over dit thema binnen milieukringen. Dit is voor van Druenen het startpunt van zijn analyse en tegel...

Las ook Midas Dekkers 'De Klimaatparadox'?

Vorige week dacht ik na het zien van de documentaire 'The Planet of the Humans' dat de maker Michael Moore mijn boek-essay 'De Klimaatparadox' had gelezen. Dat was natuurlijk niet zo, want het boek is niet in Engelse vertaling verschenen. Deze week lag de oorsprong van een nieuw déjà vu dichter bij huis: bioloog Midas Dekkers benoemt de te omvangrijke en teveel consumerende wereldbevolking als een van de grotere problemen van deze tijd en als medeveroorzaker van de huidige coronacrisis: "Waar te veel mensen worden geboren, moeten genoeg mensen sterven. Niet als straf van God, maar als gevolg van de manier waarop Moeder Natuur haar huishouden bestiert". En dat was precies het hoofdonderwerp van 'De Klimaatparadox'. Mijn stelling ging nog iets verder: de bevolking groeit zo snel omdat we alsmaar ouder willen worden en steeds banger zijn geworden voor de dood van onszelf en die van anderen: "Wij voeden het monster dat de aarde uiteindelijk om z...

Krijg nou niks: Sylvain Ephimenco heeft ook eindelijk De Klimaatparadox' gelezen:

[Het lijk in de kast] We hebben de recente film 'A life on our planet' van David Attenborough niet nodig om te weten hoe de zaken erbij staan: beroerd en het wordt steeds erger." Zo begint de heldere en waardevolle bijdrage van lezer Pier Bergsma over beperking van de bevolkingsgroei (Opinie, dinsdag). Ik had toevallig net op Netflix het alarmsignaal van bioloog en natuurfilmer David Attenborough (1926) zien en horen loeien: als extreem uidijende soort die afkoerst op de zesde massa-extinctie 'hebben we de wereld verwoest' zei hij. Maar deze film is niet alleen kommer en kwel. De 94-jarige Attenborough eindigt met een optimistische noot: niets is nog verloren want met duurzame energiebronnen, herbebossing en plantaardig voedsel kunnen we hopen op een grondige restauratie van onze planeet. Er is ook iets in zijn film dat opmerkelijk genoemd mag worden: Attenborough legt de link met overbevolking als het gaat om de vernietigingen die de mens aan zijn leefomgeving aan...