Doorgaan naar hoofdcontent

Recensie De Klimaatparadox: "...goochelen met wonderoplossingen”

Recensie De Klimaatparadox Primo
"Ik verwijs naar het artikel over het boek De Klimaatparadox van Peter van Druenen in Primo van deze week. Omdat het me maar zelden overkomt dat ik het bijna 100 % eens ben met een boek of artikel schrijf ik dit.

Inderdaad, de grootste bedreiging van de mensheid, is de mensheid zelf.  Het is wonderbaarlijk dat dit duidelijk gezegd is door Malthus, en de Club van Rome, en dat dit nu, blijkbaar, helemaal vergeten is.  Ook was de Nederlandse regering er na de oorlog van overtuigd dat Nederland “vol” was en emigratie aanmoedigde, terwijl men, nu het meer dan overvol is, men maar blijft volhouden dat er nog plaats genoeg is.

Na 40 jaar in projecten in ontwikkelingslanden te hebben gewerkt ben ik tot de conclusie gekomen dat die projecten beter gestopt kunnen worden, en dat al het geld beter besteed zou zijn aan geboortebeperking.  Echter, er is daarvoor geen sociale en politieke wil. In plaats daarvan,”blijft men maar goochelen met wonderoplossingen” zoals Van Druenen schrijft; en, met (hulp)acties en projecten die de ellende alleen maar groter maakt.  Vooral, omdat al die acties verwachtingen creëren die niet waargemaakt (kunnen) worden.

Om het probleem nog erger te maken blijft de levensverwachting maar omhoog gaan en lijkt de weerstand tegen euthanasie eerder erger te worden dan te verminderen.  Het zou toch duidelijk moeten zijn dat met de huidige demografische en sociale patronen hoogbejaarde, hulpbehoevende mensen niets meer bijdragen tot de maatschappij, maar ziekenhuizen doet verstoppen.  Er zijn talrijke ouderen die zelf vinden dat hun leven voltooid is en om euthanasie vragen.  Maar de eed van Hippocrates en de dogma’s van de katholieke kerk maken dit onmogelijk?  Kunnen we daar dan niets veranderen.  Die ideeën zijn toch vreselijk verouderd.

Waarom bevinden we ons in deze situatie?  Ik vrees dat de wortel van het kwaad zeer incompetente politici en regeringen is.  Men blijft maar feiten en de realiteit negeren: ontwikkelingshulp die nooit heeft gewerkt wordt nog steeds als een heilige koe gezien, en men blijft maar peperdure operaties bij zeer oude, fragiele, mensen financieren. Onlangs zag ik op het TV programma "Pauw”, een goed voorbeeld van de onkunde en flagrant disrespect van politici voor de burger.  De Minister van Landbouw kwam met een “wonderoplossing” voor de melkvee sector.  Ze toverde uit haar hoed “kringloop landbouw”.  Tot driemaal toe vroeg Pauw of dan de veestapel niet drastisch verminderd moest worden.  Elke keer ontweek ze op een domme manier die vraag omdat het antwoord is dat de veestapel dan meer dan gehalveerd zou moeten worden, en dat de melk productie nog geen kwart van de huidige zou zijn.  Dus, een compleet nonsense idee dat boer en burger fragrant voor de gek houdt.
P.S.  Ik vind het interview buitengewoon goed en duidelijk geschreven."

Prof. Dr. Willem C. Beets, Tropisch landbouwkundige


Reacties

Populaire posts van deze blog

Opinie: "Peter van Druenen schetst een somber maar wel realistisch beeld; ik hoop voor ons dat hij ongelijk krijgt"

Het interessante boek De Klimaat Paradox van Peter van Druenen (uitgeverij Cossee) handelend over bevolkingsgroei of klimaatbeheer stelt duidelijk dat de geweldige bevolkingsgroei nauwelijks afgewend kan worden. Hij neemt China als voorbeeld en stelt duidelijk dat de een-kind-politiek eigenlijk ook gefaald heeft. Hij haalt de geleerde econoom en theoloog Malthus erbij die ons 4 eeuwen geleden al duidelijk maakte dat de grote bevolkingstoename gekoppeld aan de onvermijdelijke toename van de consumptie en dus de productie het einde van de mensheid moet betekenen. Zijn boek, ook als je het niet met hem eens bent, zet je wel aan het denken. 3 aardbollen Het is waar dat wij 3 aardbollen nodig hebben om onze consumptie te bevredigen. Helaas hebben we er maar één. Peter van Druenen schetst (...) een somber maar wel realistisch beeld. Ik hoop voor ons dat hij ongelijk krijgt. Afrika-nieuws Dit fragment komt uit een artikel van Aart van der Heijde, consultant voedselveiligheid in Afrika-...

Krijg nou niks: Sylvain Ephimenco heeft ook eindelijk De Klimaatparadox' gelezen:

[Het lijk in de kast] We hebben de recente film 'A life on our planet' van David Attenborough niet nodig om te weten hoe de zaken erbij staan: beroerd en het wordt steeds erger." Zo begint de heldere en waardevolle bijdrage van lezer Pier Bergsma over beperking van de bevolkingsgroei (Opinie, dinsdag). Ik had toevallig net op Netflix het alarmsignaal van bioloog en natuurfilmer David Attenborough (1926) zien en horen loeien: als extreem uidijende soort die afkoerst op de zesde massa-extinctie 'hebben we de wereld verwoest' zei hij. Maar deze film is niet alleen kommer en kwel. De 94-jarige Attenborough eindigt met een optimistische noot: niets is nog verloren want met duurzame energiebronnen, herbebossing en plantaardig voedsel kunnen we hopen op een grondige restauratie van onze planeet. Er is ook iets in zijn film dat opmerkelijk genoemd mag worden: Attenborough legt de link met overbevolking als het gaat om de vernietigingen die de mens aan zijn leefomgeving aan...

Recensie: "Essay maakt het klimaatprobleem nog paradoxaler"

Historicus, auteur, uitgever en internetpionier Peter van Dreunen (1952) komt met een betoog over het klimaat. Een essay dat de naam De klimaatparadox. Bevolkingsgroei of klimaatbeheer draagt.   Van Druenen onderkent het klimaatprobleem. De aarde warmt te snel op en dat heeft verscheidene rampen tot gevolg. Echter, onze meelevendheid voor de medemens is volgens hem onderdeel van het probleem en dat levert een paradoxale situatie op:  ‘We investeren in klimaatbeheer en medemenselijkheid, maar voeden daarmee het monster dat eruit voortkomt, het monster van overbevolking, van grote druk op de grondstoffenvoorraden en voedselbronnen, van milieuvervuiling – dat is de klimaatparadox.’  Club van Rome Om inzicht te creëren in deze paradox en om zijn betoog te ondersteunen, verwijst Peter van Druenen meermaals naar het onderzoek van de Club van Rome uit 1972. Deze onderzoeksclub, bestaande uit wetenschappers en mensen uit het bedrijfsleven, kwam in de jaren ‘70 al met...