Recensie: "Enkele gedachten bij De Klimaatparadox van Peter van Druenen"

Jos Rampart.

Ook het lezen van een dun boekje kan lang duren. Bij mij was de oorzaak daarvan dat ik het steeds op een andere plek legde om voorrang te verlenen aan andere literatuur of lectuur, zoals de dagelijkse kranten en reisgidsen over Berlijn, Düsseldorf en Bonn.

Peter heeft zijn handtekening er al in geplaatst op 6 september 2018 bij de presentatie van het werkje en nu, 12 november 2018 kan ik pas melden dat ik het helemaal heb gelezen. Ik heb het met veel belangstelling gelezen. De onderwerpen klimaat en overbevolking hadden niet bepaald mijn belangstelling, maar door het lezen van de studie van Peter, hebben die wel mijn belangstelling gekregen. Ook ik heb ooit het Aulaboekje aangeschaft over het Rapport van de Club van Rome. De grenzen aan de groei. Misschien heb ik niet de eerste druk gekocht maar een herdruk in 1973. Waarom ik het boekje heb aangeschaft, weet ik niet meer en wat ik ermee gedaan heb ook niet. Ik was toen 23 jaar.

Dat de wereldbevolking per jaar met 83 miljoen individuen toeneemt, is wel heel zorgwekkend. Ik neem aan dat dit aantal geldt, ná aftrek van het jaarlijks aantal overleden wereldburgers.

Het is niet mijn bedoeling hier een recensie te schrijven over de inhoud van De Klimaatparadox. Ik wil alleen maar melden dat ik het aandachtig heb gelezen en dat ik over de inhoud heb nagedacht. Om dat eerste te bewijzen, meld ik dat er op pagina 79 een slordigheidsfout staat (‘gezien’ in plaats van ‘gezin’) en dat het woord ‘verdriedubbeling’ op pagina 50 wellicht beter had kunnen worden vervangen door het woord ‘verdrievoudiging’, omdat dubbel ‘twee’ betekent en het woord verdriedubbeling als 6 x geïnterpreteerd zou kunnen worden.

Als oplossing voor de bevolkingsgroei, stel ik voor alle vrijgezellen en kinderloze partners vrij te stellen van de belastingplicht, ze allemaal een dubbele vakantietoelage toe te kennen en ze in december te belonen met een 13e én 14e maand salaris. Ze moeten natuurlijk wel alles terugbetalen, als ze op hogere leeftijd alsnog kinderen krijgen. Misschien kan Peter er enkele grafieken bij tekenen en uitrekenen hoeveel miljoenen er van die 83 dan nog overblijven.

Mijn oplossing zal wel geen oplossing zijn, anders had iemand anders het al lang bedacht. Hoe dan ook: het doel is bereikt: het boekje De Klimaatparadox zet de lezer aan het denken en het levert ongetwijfeld veel interessante discussies op. Mijn complimenten voor de auteur.

Groeten van Jos Rampart
Halsteren