Doorgaan naar hoofdcontent

"Willem Oltmans speelt rol in boek De Klimaatparadox"

Willem Oltmans, Peter van Druenen, Klimaatparadox, Club van Rome
Dit artikel en de foto zijn overgenomen van dé website over Willem Oltmans: www.willemoltmans.nl.
In zijn boek De klimaatparadox wijdt auteur Peter van Druenen een lange passage aan de tweedelige interviewbundel Grenzen aan de groei van Willem Oltmans. Van Druenen vraagt in zijn boek aandachtig voor het effect van de bevolkingsgroei op het klimaatbeheer. Hij grijpt daarbij terug op de Club van Rome.

Oltmans en de wereldleiders

Voor zijn in 1973 en 1974 verschenen bundels sprak Oltmans uitvoerig met allerlei wereldleiders en wetenschappers over de vijf thema’s van de Club van Rome, waaronder het milieu, eindige grondstoffen en overbevolking. Volgens Van Druenen is Oltmans erin geslaagd af te rekenen met ‘het linkse bezwaar dat de Club van Rome een eliteclub zou zijn’.

Overbevolking

Het opmerkelijke aan de verzameling interviews is, aldus Van Druenen, dat geen van de 125 geïnterviewden het thema overbevolking als het belangrijkste issue zag. ‘Het onderwerp sneeuwde onder met de andere problemen die in het rapport [van de Club van Rome] werden genoemd en de problemen die de betreffende wetenschappers en wereldleiders zelf als belangrijk beoordeelden.’ Uit een tabel in Van Druenens boek blijkt dat bevolkingsgroei en overbevolking samen 93 keer is genoemd, tegen bijvoorbeeld ‘industrie’ 273 keer en ‘milieu’ 216 keer.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Recensie: "Enkele gedachten bij De Klimaatparadox van Peter van Druenen"

Jos Rampart. Ook het lezen van een dun boekje kan lang duren. Bij mij was de oorzaak daarvan dat ik het steeds op een andere plek legde om voorrang te verlenen aan andere literatuur of lectuur, zoals de dagelijkse kranten en reisgidsen over Berlijn, Düsseldorf en Bonn.

Peter heeft zijn handtekening er al in geplaatst op 6 september 2018 bij de presentatie van het werkje en nu, 12 november 2018 kan ik pas melden dat ik het helemaal heb gelezen. Ik heb het met veel belangstelling gelezen. De onderwerpen klimaat en overbevolking hadden niet bepaald mijn belangstelling, maar door het lezen van de studie van Peter, hebben die wel mijn belangstelling gekregen. Ook ik heb ooit het Aulaboekje aangeschaft over het Rapport van de Club van Rome. De grenzen aan de groei. Misschien heb ik niet de eerste druk gekocht maar een herdruk in 1973. Waarom ik het boekje heb aangeschaft, weet ik niet meer en wat ik ermee gedaan heb ook niet. Ik was toen 23 jaar.

Dat de wereldbevolking per jaar met 83 miljo…
Een reactie posten
Meer lezen

Een opzienbarende bijdrage aan het klimaatdebat, voor gelovigen én sceptici

De klimaatparadox' beschrijft de dilemma's in de wereldwijde ontwikkeling: de complicaties die optreden bij een (groeiende) welvaart en de klimaateffecten ervan. Het boek begint met het Rapport van de Club van Rome. Hierin wordt aangegeven dat overbevolking een hoofdoorzaak is van klimaatproblemen. Maar bevolkingsgroei remmen is een ethische kwestie. Zo ook het beperken van welvaart, mensen met mobiele telefoons, mobiliteit en andere veroorzakers van klimaatproblemen.

Nu – 46 jaar later – is er nog relatief weinig bereikt, maar wel meer bestudeerd. Een grote schaarste is 'de bereidheid van mensen om naar elkaar te luisteren en hun eigen gelijk op de tweede plaats te zetten'. Dit maakt dat dit boek klimaatbeheersing breder trekt en ook de gedragskant en de bereidheid om oplossingen te realiseren erbij betrekt.

Het boek benadert de klimaatdiscussie vanuit de historische context. Gericht op beslissers in klimaatvraagstukken en iedereen die er belangstelling voor heef…
Een reactie posten
Meer lezen

Persbericht: ‘De Klimaatparadox’ geeft antwoorden die (nog) niet in de krant staan

Toeval of niet: nog geen twee weken na de verschijning van het opzienbarende essay De Klimaatparadox van Peter van Druenen strijden twee nieuwsfeiten om de aandacht: de sterkere stijging van de zeespiegel en de snellere groei van de Nederlandse bevolking. Het laatste haalde gisteren zelfs de Algemene Politieke Beschouwingen in de Tweede Kamer. Wat opviel: de twee problemen werden direct geprojecteerd op de Nederlandse situatie en versmald tot de oplossingsrichtingen waarover we het al jaren hebben: de zee kan worden tegengehouden met hogere dijken en de overbevolking door iets te doen aan de immigratie. Nergens werd een verband gelegd tussen beide problemen. Nergens ook werd iets gezegd over de oorzaken. Nergens had iemand het over de wereld buiten Nederland.

In De Klimaatparadox doet historicus Peter van Druenen dit wél. De wereldwijde bevolkingsgroei, die vooral wordt veroorzaakt door de snel stijgende gemiddelde leeftijd, is een thema dat nauwelijks nog aan de orde komt. In comb…
Een reactie posten
Meer lezen